در دنیای شتاب زده کنونی استرس جزو جدا نشدنی زندگی همه ما شده است. استرس کارهای خانه، استرس های شغلی، تحصیلی و غیره. مهم این است که بتوانیم این استرس ها را مدیریت و کنترل کنیم. راه های مختلفی برای مقابله با استرس ها و فشارهای روزمره وجود دارد. ما در این مطلب کوتاه شما را با 4 ماده غذایی آشنا می کنیم و توصیه می کنیم برای داشتن آرامش بیشتر این چهار ماده ی غذایی را در برنامه ی غذایی روزانه تان بگنجانید.

شکلات سیاه

در پژوهش گسترده ای که در آلمان انجام گرفته مشاهده شده است افرادی که به مدت بیش از 6 سال شکلات سیاه مصرف کرده اند فشار خون پایین تری نسبت به افرادی دارند که کمتر از این ماده ی غذایی می خورند.

پژوهش دیگری نشان می دهد میزان هورمون استرس در افرادی که عادت به خوردن شکلات سیاه دارند کمتر است. حیف که شکلات سیاه حاوی چربی، قند و کالری است وگرنه می توانستید تا جایی که می توانید از این ماده غذایی میل کنید. اما بهتر است روزانه فقط دو تا سه مربع شکلات سیاه میل کنید.

ماهی

برای این که استرس هایتان را کنترل کنید اسیدهای چرب امگا 3 را به برنامه غذایی خود اضافه کنید. این اسیدهای چرب ضروری، هورمون های استرس را مهار و با افسردگی مقابله می کند. می توانید از مکمل روغن ماهی استفاده کنید اما مصرف ماهی خوشمزه ترین روش برای دریافت این مواد مغذی است. توصیه می کنیم به طور مرتب دو مرتبه در هفته 90 گرم ماهی چرب میل کنید و یا اینکه گردو را دریابید و هر روز مصرف کنید.

چای سیاه

نتایج یک پژوهش انگلیسی نشان می دهد نوشیدن چای سیاه می تواند به سرعت عواقب استرس را برطرف کند. محققان این پژوهش مشاهده کردند هورمون استرس ( کورتیزول ) در افرادی که به مدت 6 هفته روزانه 4 فنجان چای سیاه نوشیده اند در سطح پایینی قرار دارد و بعد از یک اتفاق استرس زا، زودتر به آرامش دست می یابند تا افرادی که عادت به نوشیدن چای سیاه ندارند. محققان معتقدند که نوشیدن چای سیاه تأثیر مثبتی روی خلق و خوی افراد دارد و سطح هشیاری آن ها را بالا می برد.

آووکادو

گوشت این میوه خوشمزه حاوی دو ماده ی ضداسترس قوی است: پتاسیم و اسیدهای چرب اشباع نشده مونو. این دو عنصر مغذی فشار خون را پایین می آورد.

به علاوه اسیدهای چرب اشباع نشده مونو، برای دور شدن از حالت افسردگی مفید است.

مردی به هنگام بازدید از یک بیمارستان روانی، از روان‌ پزشک پرسید: «شما چطور می‌فهمید که یک بیمار روانی به بستری شدن در بیمارستان نیاز دارد یا نه؟«

روانپزشک گفت: «ما وان حمام را پر از آب می‌کنیم و یک قاشق چایخوری، یک فنجان و یک سطل جلوی بیمار می‌گذاریم و از او می‌خواهیم که وان را خالی کند«.

مرد گفت: «آهان! فهمیدم. آدم عادی باید سطل را بردارد چون بزرگتر است«.

روانپزشک گفت: «نه! آدم عادی درپوش زیر آب وان را بر می‌دارد... شما می‌خواهید تختتان کنار پنجره باشد؟»

* نتیجه اخلاقی: راه حل درست همیشه در گزینه های پیشنهادی نیست و دیگه اینکه نباید موقع تصمیم گیری هدفمون یادمون بره در مثال بالا هدف خالی کردن آب وانه نه استفاده از ابزارهای پیشنهادی.

سلام قصد دارم يك بار ديگر از كتابهاي خوبي كه قبلا خوانده ام نكاتي را بنويسم 

كتاب شفاي زندگي

نوشته: لوييز هي             مترجم: خانم گيتي خوشدل

واقعا كتاب خواندني و جالبي هست اگر خداوند عمر و حوصله اي عطا نمايد دوست دارم در چند پست از اين كتاب مطالبي را بياورم:

زندگی واقعا بسیار ساده است.از هر دست که بدهیم از همان دست می گیریم.

همه ما مسوول آنچه هستیم که در زندگی برای ما اتفاق می افتد.آینده ما همان اندیشه امروز ماست.افکار ما، تجربه های زندگی ما رو به وجود میارن.

به جای اینکه فکر کنیم زندگی یعنی تنهایی بهتره اینجوری فکر کنیم که محبت همه جا هست و من نازنین و دوست داشتنی هستم.با تکرار این فکر می بینیم که مردمان دوست داشتنی وارد زندگیمون می شن و آدمهایی که از قبل می شناختیم هم نسبت به ما پرمحبت تر میشن و خودمون هم راحت تر می تونیم محبتمون رو به بقیه نشون بدیم.

موقعیتی که الان داریم حاصل فکر و تصمیمی است که در گذشته و هنگامی که فکر می کرديم  درسته گرفتيم .پس به جای سرزنش بهتره که الانمون رو درست کنیم تا فردامون هم درست بشه.حسرت گذشته چیزی رو درمان نمی کنه.

ما در زمان کودکی از واکنشهای بزرگسالان درباره زندگی و احساسمون و خودمون یاد می گیریم.پس کودکی خیلی خیلی دوره مهمیه.ما وقتی بزرگ میشیم سعی داریم همون محیط دوران کودکیمون رو برای خودمون بسازیم.در روابط شخصیمون هم روابطی رو می سازیم که با آنچه در کودکی با والدینمون در ارتباط بودیم، یکی باشد.

پدر و مادر ما هم قربانی ندانستن ها بودن.اونها هم آنچنان که باهاشون رفتار شده بود با ما رفتار می کنن.پس بهتره اونها رو هم سرزنش نکنیم.

ما خودمون پدر و مادر و محل زندگیمون رو انتخاب کرديم.ما موقعیت و شرایطی رو برای زندگی انتخاب کردیم که بازتاب الگویی هستند که برای کار در این عمر به اونها نیاز داریم.یعنی در حقیقت شرایط زندگی و خانواده ما نشان دهنده اون چیزی هستند که ما باید بر اون غلبه کنیم.

ما توی زندگیمون بارها و بارها تجربه های یکسانی رو تجربه می کنیم و این فقط به دلیل بازتاب اعتقاداتی هستش که نسبت به خودمون داریم.مثلا اگه در مورد خودمون اعتقاد داشته باشیم من دوست داشتنی نیستم آدمهایی میان توی زندگیمون که ما رو دوست ندارن.

گذشته تمام شده و رفته پی کار خودش، نقطه اقتدار همین الان هستش.اندیشه ها و اعتقادات و سخنها، آینده ما رو می سازن.

تجربه های ما تظاهر بیرونی اندیشه درونی ما هستن.اندیشه های درونی احساسات رو به وجود میارن و ما گرفتار احساسمون میشیم.اگر اندیشه و فکرمون رو عوض کنیم، احساسمون هم عوض میشه.

ما اندیشه هامون رو خودمون انتخاب می کنیم.یه وقتهایی انقدر به یه چیزی فکر کردیم که دیگه فکر کردن بهش عادتمون شده.اگه اون فکر خوبی باشه که خوبه ولی اگه فکر بدی باشه کارمون زاره!

نفرت، انتقاد و احساس گناه و ترس بیشتر از هر چیز دیگه ای توی زندگی ما مشکل ایجاد میکنن.

وقتی در مورد خودمون فکر می کنیم که بی لیاقت و نالایق هستیم، چه جوری انتظار داریم دیگران ما رو لایق بدونن؟!

گذشته تمام شده و رفته، به جای مجازات خودمون درباره گذشته، بهتره همین الان دست از نفرت برداریم و انقدر نقش قربانی رو بازی نکنیم تا محیط اطرافمون هم درباره این نقش قربانی بودن ما رو تایید نکن.چون محیط اطراف(یا همون کائنات)همیشه همراه ماست نه بر علیه ما.همراه هر فکری هستش که ما با خودمون داریم حملش می کنیم.

برای رهایی از گذشته باید مشتاق عفو و بخشش باشیم.خودمون و همه رو ببخشیم.فقط کافیه که صمیمانه بخواهیم که همه رو ببخشیم.پروسه بخشش کم کم خودش شروع میشه.تو را عفو می کنم که آن گونه که من خواستم نبودی.تو را می بخشم و آزاد می کنم.

همه امراض از عدم بخشایش ناشی می شوند.عفو و بخشایش هر کسی که برای مشکل تر هستش، همونیه که بیشتر از هر کس دیگه ای باید رهاش کنیم.بخشایش به معنی تایید رفتار دیگران نیست، بلکه به معنی دست برداشتن از سر اون مساله یا شخص هستش.

خویشتن دوستی و دوست داشتن خودمان دقیقا همین جوری که هستیم، زندگی را بر وفق مراد ما می کنه.

یادمون باشه برای هیچ چیزی از خودمون انتقاد نکنیم چون انتقاد ما رو در الگویی که در اون قرار داریم و میخواهیم دگرگونش کنیم، محبوس می سازه.

یادمون باشه، سالهای سال از خودمون انتقاد کردیم.یه چند وقت دست از انتقاد برداریم و ببینیم چی پیش می آید.

از میان 9 شکل زیر، تصویر مورد علاقه‌تون رو انتخاب کنید. حواستون باشه که رنگ و شکل، هر دو براتون خوشایند باشه. بعد توضیح مربوط به هر شکل رو،درادامه مطلب بخونید و ببینید چه شخصیتی دارید!!

در ادامه مطلب پاسخ را بخوانيد...

منبع: وبلاگ روانشناسی (Psychology)

شش گام برای مهارت حل مسئله
اکنون که با این موارد آشنا شدیم، نوبت به شناخت مراحل و گام‌های مهارت حل مسئله می‌رسد که در این زمینه معمولاً شش گام توصیه می‌شود:

_داشتن نگرش مثبت به مسئله: قدم اول در حل مشکل این است که ادراک مثبتی از خویشتن را در خود پرورش دهیم. به خودمان بگوییم: «من می‌توانم مشکلات را حل کنم.» همچنین بپذیریم که بخشی از زندگی مواجه ‌شدن با مشکلات است و وقتی با مشکلی مواجه می‌شویم باید آرام و خونسرد باشیم و برای انتخاب بهترین راه‌حل ممکن بر مهارت‌های مسئله‌گشایی خود تکیه کنیم.

_ تعریف دقیق مسئله: برای حل یک مسئله باید مشکل دقیقاً مشخص شود؛ چون تا زمانی که مشکل شناخته و جزئی نشود نمی‌توانیم آن را حل کنیم. در این مرحله حتی اگر با مشکلی بزرگ روبرو هستیم، باید آن را به اجزای مختلف تقسیم کنیم و هر بار بخشی از آن را مورد بررسی قرار دهید.

_ تهیه‌ی فهرستی از راه‌حل‌های‌ مختلف: برای ایجاد و یافتن راه‌حل‌های خوب باید انعطاف‌پذیر باشیم. قبل از انتخاب یک راه‌حل برای رفع مشکل لازم است تمام راه‌حل‌های احتمالی را بررسی کنیم. سعی کنیم خلاق باشیم و تا جایی که می‌توانیم راه‌حل‌های زیادی را مطرح کنیم. در این مرحله درباره‌ی درستی یا نادرستی هیچ‌کدام از راه‌حل‌ها قضاوت نکنیم و با استفاده از روش بارش فکر تمام راه‌حل‌های ممکن را روی کاغذ بیاوریم. در این مرحله، دوستان و افراد حمایت‌کننده نیز می‌توانند در تهیه‌ی فهرست به ما کمک کنند. ولی فراموش نکنیم که انتخاب کننده‌ی راه‌حل اصلی خودِ ما هستیم.

_ انتخاب بهترین راه‌حل (تصمیم‌گیری): چنان‌چه از مشکل شناخت کامل داشته باشیم و فهرستی از راه‌حل‌های مختلف را نیز تهیه کرده باشیم، تصمیم‌گیری درباره‌ی راه‌حل انتخابی بسیار راحت خواهد بود. برای انتخاب راه‌حل مناسب می‌توانیم از قواعد زیر کمک بگیریم:

الف) هماهنگ بودن راه‌حل انتخابی با ارزش‌ها و باورهای ما
ب) امکان عملی بودن راه‌حل با توجه به مقتضیات ما
ج) بررسی و تحلیل پیامدهای مثبت و منفی هر راه‌حل و انتخاب راه‌حل در صورتی که پیامد مثبت راه‌حل بیشتر از پیامد منفی آن باشد.

مهارت حل مسئله
_ اجرای راه‌حل انتخاب شده: پس از انتخاب راه‌حل مناسب، نوبت به اقدام و امتحان کردن آن راه‌حل می رسد. باید دقت کنیم که زمان، مکان و افراد درگیر در حل مسئله کاملاً مشخص باشند و بعد دست به اقدام بزنیم.

_ ارزش‌یابی: اگر راهکار ما موفقیت‌آمیز بود که مسئله حل شده است. در غیر این صورت باید مراحل حل مسئله را دوباره مرور کنیم. ببینیم آیا مشکل را به درستی مشخص کرده‌ایم؟ آیا تمام راه‌حل‌های ممکن را فهرست کرده‌ایم؟ آیا راه‌حل به خوبی اجرا شده است؟ سپس دوباره راه‌حلی را انتخاب و اجرا کنیم و این کار را آن‌قدر انجام دهیم تا مسئله‌ی ما حل شود.

حتماً شما هم درباره‌ی مهارت‌های زندگی و لزوم آموختن آن‌ها برای برخورداری از زندگی

مطلوب، چیزهایی شنیده‌اید. یکی از مهم‌ترینِ این مهارت‌ها که در موقعیت‌های گوناگون

بسیار به کار می‌آید، مهارت حل مسئله است.

همه‌ی ما در زندگی فردی و اجتماعی خود با مسائل و مشکلات متعددی روبرو می‌شویم و

به‌طور مداوم در حال حل کردن مسائل متفاوت هستیم. در واقع وجود مشکل در زندگی امری

عادی است. برخی از این مشکلات ساده هستند ولی برخی دیگر به فعالیت‌های فکری

پیچیده‌تری نیاز دارند. مهارت حل مسئله که یک فرآیند شناختی- رفتاری، آگاهانه، منطقی،

تلا‌ش‌‌بر و هدفمند است، به ما این توانایی را می‌بخشد که مسائل زندگی‌مان را به نحو مطلوب

و شیوه‌ی صحیح حل کنیم. این مهارت، موجب اعتماد به نفس ما می‌شود و احساس شایستگی

و تسلط بر امور زندگی را در ما تقویت می‌کند.

چطور می‌توانیم این مهارت را در خود پرورش دهیم؟
در مورد مهارت حل مسأله، پیش از هر چیز باید بدانیم که در شرایط گوناگون برای به‌کارگیری یک مقابله‌ی مسأله‌مدار، مۆثر و سازنده باید به این نکات توجه کنیم:

* متوجه شویم که مسأله‌ای به ‌وجود آمده ‌است و وجود مسأله‌ را انكار نكنیم.

* آن‌چه را كه اتفاق افتاده است به شكل یك مسئله ببینم، نه به عنوان یك مشكل سخت و غیر‌قابل حل.

* توجه داشته باشیم كه حل مسئله برای سلامت روانی و رفاه اجتماعی ما حائز اهمیت است.

* به این باور رسیده باشیم كه خودمان قادر به حل مسئله هستیم و مسأله نیز قابل حل شدن است.

* بدانیم كه حل مسئله نیاز به زمان و تلاش دارد و مایل باشیم زمان كافی را به حل مسئله اختصاص بدهیم.

منبع:سايت بيتوته

در پست بعدي بقيه مطالب آورده خواهدشد...

راههای مقابله با افسردگی شغلی

1. اگر شیفته کارت نباشی، روانت بیمار می شود و در نهایت پیکرت از پای در خواهد آمد.

2. رنجدیده! اگر بکوشی تا چیزی از مال خویش را به مردم بذل کنی بی تردید رستگاری.

3. هنگامی که سیبی را با دندانهای خود له می کنی در قلب خویش به آن بگو: دانه ها و ذرات تو در کالبد من به زندگی ادامه خواهند داد. شکوفه هایی که باید از دانه هایی تو سر زند، فردا در قلب من شکوفا می شود. عطر دل انگیز تو، توام با نفسهای گرم من به عالم بالا صعود خواهد کرد و من و تو در تمام فصلها شاد و خرم خواهیم بود. 

4. بجاست دوستی بخواهی که به روزهایت تلاش و به شبهایت آرامش بخشد.

5. آنانی که می بخشند و در عطای خود معنایی برای درد و شکنجه نمی یابند. اینان در جستجوی هیچ نوع نشاطی نیستند و حتی به فکر نشر مناقب و فضایل خود نمی افتند. اینان آنچه را که دارند می بخشند، مانند گلها و ریحانها که بوی عطرآگین خود را در چمنزارها و جلگه ها پخش می کنند. خدای بزرگ با دست این افراد سخن می گوید و از میان دیدگان این اشخاص به زمین لبخند می زند.

6. برای آنکه روانت را بپروری، ابتدا با خودت یکی شو.

7. کسی که بخشش می کند زمانی به نشاط واقعی دست می یابد که پس از جستجوی فراوان، نیازمندی را پیدا کند که عطای وی را بپذیرد. تلاش برای یافتن چنین شخصی، از ایثار، لذت بخش تر است.

8. با ترشرویی به میان مردم رفتن، تنها از بیماران ساخته است. 

9. اگر می خواهی بزرگ شوی و شاد زندگی کنی، از کردار نیک دیگران فراوان یاد کن.

10. همای بخت بر شانه ات نخواهد نشست مگر آنکه شانه ای به گستره و پهنای کوهستان داشته باشی.

11. آدم خودباور، هیچگاه برای رسیدن به مادیات، ارزشهای آدمی را زیر پا نمی گذارد.

12. طبیعت با آغوشی باز و دستانی گرم، از ما استقبال کرده و می خواهد که از زیبایی اش لذت بریم. چرا انسان باید آنچه در طبیعت ساخته شده است را از بین برد؟

یکی از موضوعات مهمی که والدین در تربیت فرزندشان به آن اهمیت می دهند، احترام گذاشتن به دیگران و عذرخواهی کردن است.

بسیاری از والدین، هرگز به رفتارهای بد فرزندشان واکنش نشان نمی دهند و کم سن بودن او را توجیه کننده رفتارهایش می دانند. در مقابل، پدر و مادرهایی هستند که فرزندشان را در مقابل هر خطای کوچکی، وادار به عذرخواهی می کنند.

 از چه سنی باید به بچه ها آموزش دهیم که عذرخواهی کنند؟

چگونه والدین باید به صورت غیرمستقیم به بچه ها عذرخواهی را یاد بدهند؟

به ياد داشته باشيد که کودکان همواره تصوير ذهني خود را در آيينه والدين مي بينند. و آنچه در مورد خود فکر مي کنند به واسطه واکنشها و عکس العمل هاي والدين ايجاد مي شود. آنها به واسطه برداشتي که از تفکر شما نسبت به خود دارند تصميم مي گيرند که آيا رفتارشان خوب بوده يا بد...

تمامي والدين خواستار داشتن فرزنداني خوب و موفق هستند و در اين راه نيز هرکدام شيوه هاي خاصي را در پيش مي گيرند. اما برخي از والدين تصور مي کنند که زمان آموزش نظم و انضباط با زمان ابراز محبت و علاقه متفاوت است و در هنگام تربيت فرزندان بايد صرفا با جديت به آموزش پرداخت.

تحقيقات اخير محققان نشان داده که موارد تربيتي در صورتي بر کودکان تاثير مي گذارد که توام با رابطه احساسي صميمانه ميان والدين و فرزندان باشد.

 درود و صد درود بر شما بزرگواران 

متنی دیگر از کتاب لطفا گوسفند نباشید در مورد زندگی نوشته ام . کوتاه اما جالب و زیباست. در ادامه مطلب داستانی در مورد موضوع مربوطه آورده شده که احتمالا شاید تکراری باشد اما باز جای خواندن دارد. دوست

دارم که حتمابخوانید. صمیمانه از همه شما سپاسگزارم .حکایت نابینای بینا!!!!

زندگی از دیدگاه بزرگان :

   حکایت است که امام علی ( ع ) می فرمایند :

«من عاشق زندگی ام و بیزار از دنیا .»

از ایشان پرسیدند مگر بین زندگی و دنیا چه فرقی است ؟

 فرمودند دنیا حرکت بر بستر خورو خواب و شهوت است و زندگی نگریستن در چشم کودک

یتیمی است که از پس پرده ی شوق به انسان می نگرد 

زندگی یک بوم نقاشی است که در آن از پاک کن خبری نیست. (جان کانفیلد)  

به یاد داشته باشیم

زندگی یک مکتب است

برخی از درسها را باید بر آسمان نوشت

تا همه آن را بشنوند و بفهمند ( دام راس )                                       

اگر بتوانم از شکستن یک دل جلوگیری کنم

اگر بتوانم یک زندگی را از درد تهی سازم و یا رنجی را فرو نشانم

اگر بتوانم سینه سرخ مجروحی را کمک کنم تا دوباره به لانه خویش بازگردد

آنگاه زندگی ام بیهوده نبوده است . ( امیلی دیکسون )                               

زندگی مسابقه نیست

زندگی یک سفر است

و تو آن مسافری باش که در هر گامش

ترنم لحظه ها جاری است

با دم زدن در هوای گذشته و نگرانی فرداهای نیامده

زندگی را مگذار که از لابلای انگشتانت فرو لغزد و آسان هدر رود  ( نانسی سیمس )

 چه گویم از این روزگار ، چه گویم از این شهر قصه ، قصه های تلخ و شیرین . خاطرات خود را ورق می زنم و وقتی به تو می رسم ، می ایستم و نگاهت می کنم . در صندلی فرو رفته ام و چشم هایم را بسته ام . کتابی که به من دادی هنوز در دستانم هست . روی صحفه اول آن اسم تو حک شده . روز وداع با تو یادم هست . یادم هست که تو بودی ولی نمی خواستی با من باشی . نمی دانم چرا ، حال تنهای تنهایم . اشک روی گونه هایم سرازیر می شود ، هر چند تو رفته ای ولی هنوز من در فکر تو هستم . از روی صندلی بلند می شوم و کتاب تو را کنار می گذارم و دیگر فهمیدم که تو برنمی گردی حال من مانده ام . به شهر قصه ها می روم و نگاهم به کسانی است که فراموش شده اند . حال من هم دیگر فراموش شدم . نگاهم به کسانی است که عشق خود را فراموش نکرده اند . میروم روی صندلی مینشینم . هوای بسیار خوبی می وزد . یک نفر از دور آمد و کنار من نشست و نگاهش به من . من گفتم چرا به من نگاه می کنی ؟ و او گفت ، چهرات ناامید است . گفتم همه کسانی که اینجا هستند چهره شان ناامید هست و او گفت تو فرق می کنی . یک بار دیگر نگاهش کردم و نمیدانم چی شد که عشق در نهان خود شروع به رشد کرد و او نزدیک و نزدیک تر آمد و سرش را روی شانه هایم گذاشت . همه کسانی که یک روزی فراموش شده بودند همین کار را کردند و عشق خود را به همدیگر تقسیم کردند و از آن روز به بعد آن شهر قصه که ، شهری گمشده و فراموش شده ها بود تبدیل به شهر قصه های رویایی شد . دوست عزیزم نمی خواهم از وبت تعریف کنم چرا که بیش از اندازه کلیشه ای می شود و همین را بگویم که تو همان کسی هستی که روی صندلی نشستی و سرت را روی شانه هایم گذاشتی و من را به شهر قصه های رویایی بردی . امیدوارم که همیشه مثل شهر قصه ها پر از قصه های رویایی باشی و آرزو می کنم که قصه های خود را فراموش نکنی چرا که ما با قصه ها اجین شده ایم .

روزی حضرت موسی در خلوت خویش از خدایش سؤال می کند:

فردای آن روز موسی به محل مربوط رفته و مرد قصاب را ملاقات می کند.و می گوید:من مسافری گم کرده راه هستم،آیا می توانم شبی را مهمان تو باشم؟

موسی مشاهده می کند که طنابی را به درختی در حیاط بسته،آن را باز کرده و آرام آرام طناب را شل کرد.شیئی در وسط توری که مانند تورهای ماهیگیری بود نظر موسی را به خود جلب کرد،وقتی تور به کف حیاط رسید،پیرزنی را در میان آن دید،با مهربانی دستی بر صورت پیرزن کشید،سپس با آرامش و صبر و حوصله مقداری غذا به او داد،دست و صورت او را تمیز کرد و خطاب به پیرزن گفت:مادر جان،دیگر کاری نداری.

موسی لبخندی میزند و به قصاب می گوید:من موسی هستم و تو یقینا"به خاطر دعای مادر در

 بهشت همنشین من خواهی شد

منبع: کتاب لطفا گوسفند نباشید

طرز فکر دیگران را به خود نزدیک کنید

ایجاد یک رابطه منطقی و درست با دیگران نیز به تمرین و صبر نیاز دارد مخصوصا که اگر همکاران خسته کننده یا بدقلق داشته باشید.

^{راز دوم:«هدف زندگانی آن است که تمامی توانایی های بالقوه ی خود در مقام انسان را شکوفا و بهترین خویشتن خویش ونیز بیشترین رشد و شکوفایی را از خود ظاهر سازید»}

^{این راز نمی گوید هدف زندگانی این است که همسر مناسبی بیابید،موفق شوید،ازدواج کنید و تشکیل خانواده دهید وبه تحقق آرمان هایی ارزشمند روی این کره خاکی کمک کنید یا حتی احساس خوبی داشته باشید.این راز میگوید هدف این است که رشد کنید.}

^{زندگی روی کره زمین یک کلاس درس است ومن و شما دانش آموزانی هستیم که باید درس هایی را بیاموزیم.قرار نیست زندگی خیلی راحت و بی دردسر باشد.قرار نیست همه چیز عالی و بی عیب و نقص باشد.قرار بر این است که ما با چالش هایی روبرو شویم و باید متحمل سختی مصائبی شویم.ما از یاد برده ایم که هدف زندگانی این است که بیاموزیم.}

^{آیا تازگی احساس بدی نسبت به خودتان دارید؟شاید به این دلیل است با دید درستی به زندگی خود نگاه نکرده اید.چراکه معیارها و ارزشهایی که شما با آنها خود و زندگی تان را ارزیابی می کردیددیگر در مورد شما صدق نمیکند.بدین معنی که شما باید تعریف شخصی خود از موفقیت و پیروزی را ارزیابی وآن را « باز تعریف» کنید.}

^{فرض کنید شغلتان فروشندگی است و هفته گذشته مدام با مشتریان بدقلق مواجه شدید و سرانجام هیچ چیز به آنان نفروختید.اگر ملاک ارزیابی خودتان فروش اجناس،پول درآوردن باشد شما می گویید هفته بدی را پشت سر گذاشته اید. اما چنانچه ملاک و ارزیابی شما در زندگانی رشد و تغییر باشد،آن یک هفته می تواند بهترین هفته ی زندگانی شما باشد.اگر هرگز از مرام و منش شایسته ی خود در مقام یک فروشنده عدول نکرده باشیدو با مشتریان بدقلق و سختگیر خود خوشرو و مهربان بوده باشید.}

^{«الماس همان تکه زغال سیاه و بی ارزشی است که هیچ وقت جا نزد و از کار و تلاش باز نایستاد»}

نگاهی به اطراف خود بیندازید.

چند نفر از افراد دور و بر شما، شاد نیستند؟

چند نفر از آن‌ها لبخند بر لب دارند و واقعاً شاد هستند؟

اکثر افراد پیرامون ما شاد نیستند. چرا این‌گونه است؟

کجای راه را اشتباه رفته‌ایم که به اینجا رسیده‌ایم؟

من در محله ای بزرگ شدم که در آن هر روز صبح انسان‌ها با چهره ای غمگین از خانه های خود بیرون می آمدند و به سمت ایستگاه اتوبوس می‌رفتند. در ایستگاه به راحتی می‌توانستید جمع زیادی از این افراد را ببینید. بودن در کنار این افراد به من نکات ارزشمندی را آموخت. آموختم که چرا مردم شاد نیستند.

۷ علت برای اینکه شما احساس شادی نمی‌کنید

ادامه ...

^{راز اول:تمامی آنجه به منظور خوشحالی و خوشبختی واقعی بدان نیاز دارید در درون خود شماست.}

^{این جمله بدان معناست که کلید خوشحالی و خوشبختی واقعی هم اکنون در درون خود شماست.این حالت درونی شماست که انتخاب می کند خوشحال باشید یا نباشید.آنچه پیرامون شما رخ می دهد اهمیتی ندارد.}

^{ممکن است در زیباترین جای دنیا باشید اما اگر قلبتان شکسته است و رنجیده اید یا ذهنتان مغشوش و پریشان است،احساس خوشبختی نخواهید کرد بلکه احساس بدبختی خواهید کرد.شاید در بدترین جای دنیا باشید اما اگر احساس درونی خوبی داشته باشید و احساس تمرکز و شادمانی کنید،میتوانید احساس خوشبختی کنید و حتی آنجا را برای خودتان بهشت کنید.}

^{هر کدام از مافهرستی از انتظارات خودش در زندگی دارد و احساس خوشحالی و خوشبختی ما بسته به این است که کدام یک از این توقعات و انتظارات ما برآورده شده و کدام برآورده نشده است.}

^{خوشحالی و خوشبختی تصمیمی است که شما می گیرید؛این تصمیم که موقعیت،حادثه یا هر رویدادی را به طرزی خاص و دیدی متفاوت ببینید وتلقی کنید.احساس خوشبختی و بدبختی چیزی نیست که از بیرون بر سرشما نازل شود}

^{بلکه این احساسات نیز انتخاب درونی خودتان است.}

^{درک این اصل اولین قدم در راه آزادی روحی و معنوی ماست.اینکه بفهمیم آچه احساس می کنیم ،در هر لحظه تمام و کمال در دست خودمان است.این نوع آزادی چیزی نیست که کسی بنتواند آن را به شما بدهد،این نوع آزادی دستاورد خود شماست،آن هم از طریق زندگی کردن با اتکا به درون خود.}

^{«تنها احمق ها خوشبختی و خوشحالی را در دوردست می جویند.انسان عاقل خوشحالی و خوشبختی را در زیر پای خود می جوید.»}

انیشتین برای رفتن به سخنرانی ها و تدریس در دانشگاه از راننده مورد اطمینان خود کمک می گرفت

نکاتی در مورد بهبود رفتار دانش آموز در سطح فردی ، کلاس و مدرسه/و مدیریت زنگ تفریح

قهرمانی با یک امید

کودکی ده ساله که دست چپش در یک حادثه رانندگی از بازو قطع شده بود، برای تعلیم فنون رزمی جودو به یک استاد سپرده شد. پدر کودک اصرار داشت استاد از فرزندش یک قهرمان جودو بسازد، استاد پذیرفت و به پدرکودک قول داد که یک سال بعد می‌تواند فرزندش را در مقام قهرمانی کل باشگاه‌ها ببیند!

در طول شش ماه استاد فقط روی بدن‌سازی کودک کار کرد و در عرض این شش ماه حتی یک فن جودو را به او تعلیم نداد! بعد از شش ماه خبر رسید که یک ماه بعد مسابقات محلی در شهر برگزار می‌شود. استاد به کودک ده ساله فقط یک فن آموزش داد و تا زمان برگزاری مسابقات فقط روی آن تک‌فن کار کرد.

سرانجام مسابقات انجام شد و کودک توانست در میان اعجاب همگان با آن تک‌فن همه حریفان خود را شکست دهد! سه ماه بعد کودک توانست در مسابقات بین باشگاه‌ها نیز با استفاده از همان تک‌فن برنده شود و سال بعد نیز در مسابقات کشوری؛ آن کودک یک دست موفق شد تمام حریفان را زمین بزند و به عنوان قهرمان سراسری کشور انتخاب گردد.

وقتی مسابقات به پایان رسید، در راه بازگشت به منزل، کودک از استاد راز پیروزی‌اش را پرسید. استاد گفت: ” دلیل پیروزی تو این بود که اولاً به همان یک فن به خوبی مسلط بودی، ثانیاً تنها امیدت همان یک فن بود، و سوم اینکه راه شناخته شده مقابله با این فن، گرفتن دست چپ حریف بود که تو چنین دستی نداشتی!”

یاد بگیر که در زندگی، به نقاط ضعف خود به دید فرصت نگاه کنی.

فقط زمان قادر به درک عظمت عشق است...

در جزیره ای آرام و زیبا تمام حواس زندگی میکردند:

شادی، غم، علم، ثروت، غرور، عشق، زمان

روزی خبر رسید که بزودی جزیره به زیر آب خواهد رفت، همه ساکنان جزیره قایق هایشان را آماده و جزیره را ترک کردند. اما عشق می خواست تا واپسین لحظه بماند؛

چون او عاشق جزیره بود... .

وقتی جزیره به زیر آب فرو می رفت، عشق از ثروت که با قایق با شکوهی جزیره را ترک میکرد، کمک خواست. ثروت گفت: مقداری طلا داخل قایقم هست، جایی برای تو نیست.

پس عشق از غرور کمک خواست. غرور گفت: نمیتوانم تو را با خود ببرم، تمام بدنت خیس و کثیف است و قایق مرا کثیف میکنی. غم در همان نزدیکی ها بود و عشق از او کمک خواست. غم با صدایی غمگینی گفت: من خیلی غمگینم و احتیاج به تنهایی دارم. عشق اینبار به سراغ  شادی رفت، ولی او آنقدر غرق شادی بود که حتی صدای او را نشنید.

آب هر لحظه بالاتر می آمد و عشق دیگر نا امید شده بود. ناگهان مردی سالخورده گفت: بیا ؛ من تورا با خود خواهم برد. عشق با خوشحالی سوار شد جزیره را ترک کرد. وقتی به خشکی رسیدند، پیر مرد به راه خود رفت و عشق تازه متوجه شد که حتی نام ناجی خود را نمی داند؛ بنابر این نزد علم رفت و از او پرسید: آن پیرمرد که بود؟؟ علم پاسخ داد : زمان...  .

عشق با تعجب پرسید: زمان؟ اما او چرا به من کمک کرد؟

علم لبخندی زد و گفت:

زیرا تنها زمان قادر به درک عظمت عشق است....  .

نکته هایی طلایی برای شب امتحان

در این مطلب مهارت‌های مدیریت زمان و نكته‌های طلایی چگونه مطالعه كردن در شب امتحان را فرا خواهید گرفت.

 آیا درس‌هایتان را تلنبار كرده و برای شب امتحان نگه داشته‌اید؟ آیا نگران نمره درسی‌تان هستید؟ آیا فكر می‌كنید فرصت مطالعه ندارید؟

 نگران نباشید در این مطلب مهارت‌های مدیریت زمان و نكته‌های طلایی چگونه مطالعه كردن در شب امتحان را فرا خواهید گرفت.

کودکی ۱۰ ساله که دست چپش در یک حادثه رانندگی از بازو قطع شده بود برای تعلیم فنون رزمی جودو به یک استاد سپرده شد. پدر کودک اصرار داشت استاد از فرزندش یک قهرمان بسازد و کودک نیز به این امر علاقمند بود. استاد پذیرفت و به پدر کودک قول داد که یکسال بعد می تواند فرزندش را در مقام قهرمانی کل باشگاه ها ببیند. در طول ۶ ماه استاد  فقط روی بدن سازی کودک کار کرد و حتی  یک فن جودو هم به او تعلیم نداد. بعد از ۶ ماه خبر رسید که یک ماه دیگر مسابقات محلی در شهر برگزار می شود. استاد به کودک ده ساله فقط یک فن آموزش داد و تا زمان برگزاری مسابقه فقط روی همان تک فن کار کرد. سرانجام مسابقات انجام شد و کودک توانست در میان اعجاب همگان با آن یک فن، همه حریفان را شکست دهد! سه ماه بعد، کودک توانست در مسابقات بین باشگاهی نیز با استفاده از همان تک فن برنده شود و سال بعد نیز در مسابقات کشوری، آن کودک یک دست موفق شد تمام حریفان را زمین بزند و به عنوان قهرمان کشوری انتخاب گردد. وقتی مسابقات به پایان رسید ، در راه بازگشت به منزل، کودک از استاد راز پیروزی اش را پرسید . استاد گفت: ” دلیل پیروزی تو این بود که اولا به همان یک فن به خوبی مسلط بودی ، ثانیا تنها امیدت همان یک فن بود و سوم اینکه راه شناخته شده مقابله با این فن ، گرفتن دست چپ حریف بود، که تو چنین دستی نداشتی! یادبگیر که در زندگی از نقاط ضعف خود به عنوان نقطه قوت خودت استفاده کنی. راز موفقیت در زندگی، داشتن امکانات نیست، بلکه در چگونگی استفاده از امکانات موجود است.