بسوی مدارس مهارت محور!

تجربه ۱۲ سال تحصیل و ۲۰ سال تدریس در مدارس پایه های مختلف مرا به این نتیجه تقریبا قطعی رسانده که مدارس ما از نظر آموزش مهارتهای اساسی زندگی،اجتماعی و تخصصی، وضعیت مطلوبی ندارند.در حال حاضر کمترین توجه و تمرکز مدارس بر آموزش مهارت است. دانش آموزی که در سن ۶ یا ۷  سالگی وارد پیش دبستانی و مدرسه  می شود. بعد از شش سال دوره ی ابتدایی و دو دوره ی سه ساله متوسط، باید از نظر یادگیری مهارتهای زندگی -اجتماعی و حتی مهارتهای تخصصی در حد مطلوب و قابل قبولی باشد. اما متاسفانه فارغ التحصیلان دبیرستانی ما با کمترین مهارتهای مورد نیاز با انباشتی از اطلاعات بدرد نخور مدرسه را تمام می کنند . گروهی وارد دانشگاههای مختلف می شوند و مابقی نیز به سمت بازار کار می روند. مدارس ما مدارس دانش محور هستند نه مهارت محور!  مدرسه حجمی از دانش و اطلاعات مورد نیاز و شاید هم به درد نخور را  در حافظه ی دانش آموزان می ریزد و از همین حجم اطلاعات در پایان ترم و یا سال تحصیلی امتحانی می گیرد . دانش آموز هم اگر بتواند از این امتحان نمره بگیرد،  قبول تلقی شده و به پایه بالاتر می رود. این روند تا پایان دوره ی متوسط و حتی دانشگاه ادامه دارد. اما سوال این است  آیا این دانش آموزان و دانشجویان مهارتی نیز کسب کرده اند؟ چقدر مهارت کسب کرده اند؟  آیا همان مقدار از مهارتی که آموخته اند می تواند در زندگی روزمره پس از مدرسه و دانشگاه کمکشان کند؟ جواب همه ی این سوالات متاسفانه خیر است. یعنی بیشتر دانش آموزان ما نه تنها مهارتی جز همین مهارت خواندن و نوشتن و مقداری اطلاعات  راجع به ریاضی و علوم و فیزیک و سایر دروس کسب نکرده اند. بلکه اگر چیزی هم یاد گرفته اند در زندگی روزمره برایشان فایده ای ندارد.

مدارس موجود را من«مدارس دانش محور» می نامم . این مدارس اولویت را به  آموزش چند درس تخصصی میدهند. مثلا در دوره ی ابتدایی اولویت  و تمرکز بیشتر معلمان این دوره به درس ریاضی است. این سنت و رویه غلط از دوره ی دانش آموزی من و قبل از من تا همین امروز ادامه دارد.  امروزه برای همه ی خانواده ها یقین حاصل شده است که مهمترین درس زندگی هر کسی درس ریاضی و پس از آن علوم است (در دوره ی ابتدایی) و در دوره های تحصیلی بالا تر فیزیک و شیمی هم به آن اضافه می شود. تا جایی که بسیاری از معلمان ومسئولان مدارس و آموزش و پرورش از این چند درس با نام دروس پایه نام می برند.

 البته این دروس در زمینه علوم تخصصی بسیار مهم و تاثر گذار هستند، اما برای دانش آموزان دبستانی وحتی دبیرستانی استفاده از این عنوان غلط و بی پایه، رویه آموزش را دچار مشکل می کند.

دیشب رویایی داشتم...

خواب دیدم بر روی شن ها راه می روم

همراه با خداوند بر روی پرده شب

تمام روزهای زندگیم را مانند فیلمی می دیدم...

همان طور که به گذشته ام نگاه میکردم

روز به روز از زندگی را

دو رد پا بر روی شن ها ظاهر شد

یکی مال من و یکی از آن خداوند

راه ادامه یافت تا تمام روزهای تخصیص یافته خاتمه یافت

آنگاه ایستادم و به عقب نگاه کردم

در بعضی جاها فقط یک رد پا وجود داشت.

اتفاقا آن محل ها مطابق با سخت ترین روزهای زندگیم بود

روزهایی با بزگترین رنجها ترسها دردها و ...

آنگاه از او پرسیدم:خداوند تو به من گفتی که

در تمام ایام زندگیم با من خواهی بود

و من پذیرفتم که با تو زندگی کنم

خواهش میکنم به من بگو

چرا در آن لحظات درد آورمرا تنها گذاشتی..!؟

خداوند پاسخ داد: تورا دوست دارم

و به تو گفتم در تمام سفر با تو خواهم بود.

من هرگز تورا تنها نخواهم گذاشت

نه حتی برای لحظه ای و من چنین کردم

هنگامی که در آن روزها یک رد پا روی شنها دیدی

این من بودم که تورا به دوش کشیدم...

آنقدر قوی باشید که هیچ چیز ذهنتان را به هم نریزد.

در هر گفتگویی کلامی از سلامتی،

شادی و ثروت بر زبان بیاورید.

توانایی دوستان را به آنها یادآوری شوید.

نیمه روشن هر چیز را بنگرید.

به بهترین، فکر؛

برای بهترین، کار؛

و بهترین را بخواهید.

مشتاق موفقیت دیگران باشید.

اشتباهات گذشته را فراموش کنید.

به تمام موجودات زنده با لبخند نگاه کنید.

برای ناراحتی، صبور؛

برای ترس، قوی؛

و در برابر خشم متین، باشید.

بهترین باشید و به دنیا بگویید که بهترین هستید...

نباید دنبال موفق بودن باشید، بلکه باید دنبال ارزشمند بودن باشید. (آلبرت اینشتین)

هر بچه ای یک هنرمند است. مشکل اینجاست که وقتی بزرگ می شود هم هنرمند بماند. (پابلو پیکاسو)

هشتاد درصد موفقیت حضور داشتن است. (وودی آلن)

زندگی بدون آزمون ارزش زندگی کردن را ندارد. (سقراط)

نحوه ای که روزتان را آغاز می کنید می تواند روی کل آن روز تاثیر بگذارد... هر روز را با یک لبخند، آرامش خیال، خونسردی و قلبی سرشار از قدردانی از خدا آغاز کنید. زندگی یعنی اعتماد کردن به احساسات، استفاده از فرصت ها، درس گرفتن از گذشته و درک اینکه همه چیز تغییر خواهد کرد.

بیاموزید به همگان احترام بگذارید چون هر کسی درحال مبارزه با کارزار زندگیش است. همه ما مشکلات، گرفتاریها و دغدغه های خود را داریم. اما در ورای آن کشمکشها، ناگفته های بسیاری پنهان است، هم برای من، هم برای شما، هم دیگران.