رازهشتم:«تمامی روابط آیینه هایی هستند که خودتان را به شما نشان می دهند و تمامی مردم نیز آموزگار شما به شمار می آیند.«

انسان های کند ذهن و کم هوش، به شما صبر وبردباری می آموزند.

انسان های عصبانی مزاج،آرامش و خونسردی را به شما می آموزد

 

خاطرات کودکی زیباترند

یادگاران کهن مانا ترند

درسهای سال اول ساده بود

آب را بابا به سارا داده بود

درس پند آموز روباه وکلاغ

روبه مکارو دزد دشت وباغ

روز مهمانی کوکب خانم است

سفره پر از بوی نان گندم است

کاکلی گنجشککی با هوش بود

فیل نادانی برایش موش بود

با وجود سوز وسرمای شدید

ریز علی پیراهن از تن میدرید

تا درون نیمکت جا میشدیم

ما پرازتصمیم کبری میشدیم

پاک کن هایی زپاکی داشتیم

یک تراش سرخ لاکی داشتیم

کیفمان چفتی به رنگ زرد داشت

دوشمان از حلقه هایش درد داشت

 

گرمی دستان ما از آه بود

برگ دفترها به رنگ کاه بود

مانده در گوشم صدایی چون تگرگ

خش خش جارو ی   با پا روی برگ

 

همکلاسیهای من یادم کنید

بازهم در کوچه فریادم کنید

همکلاسیهای درد ورنج وکار

بچه های جامه های وصله دار

بچه های دکه خوراک سرد

کودکان کوچه اما مرد مرد

کاش هرگز زنگ تفریحی نبود

جمع بودن بودوتفریقی نبود

کاش میشد باز کوچک میشدیم

لا اقل یک روز کودک میشدیم

یاد آن آموزگار ساده پوش

یاد آن گچها که بودش روی دوش

ای معلم یاد وهم نامت بخیر

یاد درس آب وبابایت بخیر

ای دبستانی ترین احساس من

بازگرد این مشقها را خط بزن

ای معلم   تو را سپاس : ای آغاز بی پایان ، ای وجود بی کران ، تو را سپاس

ای والا مقام ،   ای فراتر از کلام، تورا سپاس

ای که همچون   باران بر کویر خشک اندیشه ام باریدی  

روزت مبارک

^{رازچهارم : « تمامی مشکلات و موانع و مصائب زندگی در واقع درس هایی آموزنده اند که به لباس مبدل درآمده اند، بنابراین آن ها را گرامی بدارید و از آنها بیاموزید.»}

^{آموزگار معنوی باربارا برای او تعریف کرد که :«چند نفر مردی را نزد من آوردند تا برای اولین بار با او آشنا شوم. بعد از اینکه او را به من معرفی کردند،خودش با تمام غرور و افتخار تمام اعلام کرد که به تازگی در هندوستان با یک مرتاض فوق العاده آشنا شده اشت. او گفت:این مرتاض به من گفت قادر است تمام مشکلات و موانع زندگی را از سر راهم بردارد.همین کار را هم کرد و مطمئنم که دیگر در زندگی ام با مشکلی مواجه نمی شوم.»}

^{آموزگار ادامه داد:«وقتی این داستان را از زبان این مرد شنیدم برای مرشد خود پیغامی به این مضمون فرستادم:خدا را شکر که شما هرگز با من چنین نکردید.چرا که بدون مشکلات و موانع ،نمی توانستم عشق،اعتماد،صبرو حوصله و ایمان را بیاموزم.»}

^{مشکلات و موانع بخش اجتناب ناپذیر زندگی ما را تشکیل می دهند که به شخصیت ما شکل و به روان ما جلا می دهند.در واقع مشکلات و موانع به این دلیل سر راه ما قرارمی گیرند که بزرگترین آموزگاران ما باشند. درست است ،هنگامی که با مشکلات دست و پنجه نرم می کردم؛نق نق می کردم و شکایت داشتم،اما همین مشکلات بود که مرا قوی و شجاع کرد و ایمانم را به کمال هستی وراه های اعجاز گونه ی او برای رشد ما انسانها جلا داد. آیا واقعاً نباید به جای گله و شکایت و ناشکری،خدا را برای مشکلاتمان شکر بگوییم؟}

اندیشه ام از تو سبز و آباد شده

 از جهل وغم این فکرتم آزاد شده

 در مکتب پاک و شاد استاد ببین

 غم رفته زجانم ودلم شاد شده

 در مکتب تو همیشه شاگردم من

 دور از رخ تو همیشه پر دردم من

 در فصل بهار و روز استاد ببین

 بی نور معلم این چنین زردم من

آموزش عشقم از همین مکتب توست

 اندوخته ی سوادم از این لب توست

 گفتم که مریضم و بیا بستر من

 چون عامل دردم این غم و این تب توست

 با این گچ عشق تخته ی جانم زن

 خطّی ز کلام خود به ایمانم زن

 صد درس در این کلاست آموخته ام

 یک درس ز عشق جان ویرانم زن