اندیشه ام از تو سبز و آباد شده

 از جهل وغم این فکرتم آزاد شده

 در مکتب پاک و شاد استاد ببین

 غم رفته زجانم ودلم شاد شده

 

 

 

 در مکتب تو همیشه شاگردم من

 دور از رخ تو همیشه پر دردم من

 در فصل بهار و روز استاد ببین

 بی نور معلم این چنین زردم من

 

 

آموزش عشقم از همین مکتب توست

 اندوخته ی سوادم از این لب توست

 گفتم که مریضم و بیا بستر من

 چون عامل دردم این غم و این تب توست

 

 

 با این گچ عشق تخته ی جانم زن

 خطّی ز کلام خود به ایمانم زن

 صد درس در این کلاست آموخته ام

 یک درس ز عشق جان ویرانم زن

 

 


برچسب‌ها: معلم, آموزگار, شعر درباره معلم, روز معلم

تاريخ : دوشنبه یازدهم اردیبهشت ۱۳۹۱ | 0:1 | نویسنده : اکرم مالكي پور |