خدایا !

چه کسی شیرینی دوستی ومحبت تورا چشیده واز آن زده شده تا به سمت فرد دیگری برود ؟ چه کسی به تو نزدیک شده واز انس وهم صحبتی با تو خسته شده تا دنبال انیس ومونس دیگری بگردد؟

خدایا !

ما را هم در میان کسانی جا بده که برای نزدیک شدن به خودت راهی پیش رویشان باز کرده ای . ما را هم در شمار کسانی بگذار که برای محبت خود برگزیده ای وبرای دوستی با خود در نظر گرفته ای .

خدایا !

تودل بعضی ها را مشتاق دیدار خود می کنی وآنان را به خواست وقضای خود راضی وخشنود می کنی وآن گاه مژده ی رضایت وخرسندی خود را به آنان می دهی ، خدایا دل مارا هم تشنه ی دیدار خود کن .

خدایا !

مشتاقان دیدار خودرا از هجران امان می دهی واجازه می دهی به تو ، به چهره ی سراسر نوروکرامت تو چشم بدوزند واز تماشای حسن تو غرق لذت شوند ، خدایا ! به ما هم این اجازه را بده واین لذت را بچشان .

خدایا !

تو این دسته را در جایگاهی در جوار خود می نشانی وامکان شناخت خود را به آنان می دهی وشایستگی پرستش خود را به آنان می بخشی ودل هایشان را می بری وهمه ی دغدغه ها را جز فکر تماشای حسن آفریدگار ، از جان وتنشان دور می کنی .

خدایا !

تو دل های این دسته را برای عشق به خودت از هر علاقه وتعلقی رها می کنی وآن ها را مشتاق ودلتنگ می کنی ، دلتنگ آنچه پیش تو فقط پیش توست . خدایا تو یاد خود را در دل هایشان زنده نگه می داری وتوانایی سپاس گزاری به آنان می بخشی وآنان را مشغول اطاعت از خود می کنی 

**الـهـي ! بـه راسـتـي چـه مـامـن وپـنـا هـگـاهـي زيـبـاتـر از آسـتـان تـو ؟!**

معبودا   با همه عظمت و كبريايي خودت   بر اين بنده فرصت ده   كه  با ابراز لبيك خويش

 به درگاهت ، حقيقت عبوديت را در معرض تماشا بگذارم و تو نيز با لطف و كرمت بر او منت

 بگذار و او را در حلقه بندگي ضيافت الله خود بپذير.

بـار الهـا زگناهـان همه  سنگين  باريم                خوار وشرمنـده به درگاه تو رو مي آوريم

جاده سبز دعا

اي معبود من ،نمي دانم تو را با چه زباني بستايم كلمات در مقابل تو ياريم نمي كنند وجودم در مقابل عظمت تو شرمنده است، من در اين زندان خاكي محبوسم و كسي جز تو ياريم نمي كند تويي كه مهربان ترين مهربانان هستي تويي كه بدترين گناهان را مي بخشي و توبه بندگانت را مي پذيري ،من در مقابل بخشش تو چه مي توانم بگويم تويي كه هيچ وقت از من غافل نشدي حتي وقتي غرق در مرداب گناه بودم و يادي از تو نمي كردم تويي كه دستهايم را از مرداب گرفتي و به جاده ي سبز هدايت كردي تويي كه به من فرصت ها دادي تا من به سوي تو بيايم اما من هرگز اعتنايي نكردم ،اي كه به من عنوان اشرف مخلوقات دادي ولي من مفهوم  اين كلمه را در وجودم نيافتم . اي معبود من ،با شانه هاي خسته و كوله باري از گناه به سوي تو مي آيم به من فرصت بده تا خودم و خودت را بشناسم.

                                                 دوستت دارم بنده ي كوچكت