علم مطالعه بر روی خواب علم جدیدی است و اکثر اطلاعات علمی که در این زمینه به دست آمده در طی 25 سال گذشته بوده است. در زیر 20 موضوع جالب را در این مورد می بینیم.

1. رکورد بیشترین زمان بی خوابی (خودآگاه) 18 روز و 21 ساعت و 40 دقیقه است که در یک مسابقه ی استقامت انجام شده است. افراد پس از این همه بی خوابی علائم توهم، پارانویا، تاری دید، لکنت زبان، ضعف حافظه و تمرکز را بروز دادند.

2. تنها بوسیله ی آزمایشات دقیق پزشکی می توان به طور یقین گفت که فردی بیدار است یا خیر. افراد ممکن است با چشمان باز هم به خواب روند حتا بدون اینکه خودشان هم بدانند.

3. اگر شبها کمتر از 5 دقیقه طول می کشد تا به خواب روید یعنی اینکه دچار کم خوابی هستید. زمان ایده آل بین 10 تا 15 دقیقه است، به این معنی که آنقدر خسته هستید که بتوانید عمیقاً بخوابید ولی نه آنقدر که در طول روز احساس خستگی و کسالت داشته باشید.

4. در گذشته تصور بر این بود که تنها در مرحله ی REM (حرکت سریع چشمها) خواب می بینیم؛ اما خواب دیدن می تواند در سایر مراحل خوابیدن هم اتفاق بیافتد. در واقع این مسئله امکان پذیر است که در هر لحظه از خوابیدن در حال خواب دیدن باشیم.

5. رویای که در مرحله ی REM می بینیم گاهی شامل اتفاقات عجیب و غریب هستند؛ اما خوابی که در سایر مراحل می بینیم تکراری و شبیه به فکر کردن هستند و از تصاویر کمتری هم بر خوردارند. مثل اینکه فکر می کنید گوشی تلفن همراه خود را در محلی جا گذاشته اید و مرتب به دنبال آن می گردید.

6. در مرحله ی REM حرکت های خاصی از چشم به معنی حرکت های خاصی در خواب هستند، دانشمندان عقیده دارند که حد اقل بخشی از جریان خواب دیدن شبیه به تماشای فیلم است.

7. فیل ها می توانند ایستاده بخوابند اما برای خواب دیدن (مرحله ی REM ) باید روی زمین دراز بکشند.

8.برخی دانشمندان عقیده دارند که خواب دیدن برای این است که بتوانیم تجربیات خود را در حافظه ی بلند مدت طبقه بندی کنیم. یعنی در واقع در مورد چیز هایی که ارزش به خاطر سپردن را داشته باشند خواب می بینیم. سایر دانشمندان معتقدند ما در مورد چیزهایی که باید فراموش شوند خواب می بینیم و به این ترتیب تجربیات یا خاطرات غیر ضروری را حذف می کنیم تا باعث مسدود شدن حافظه نشوند.

9. این احتمال وجود دارد که خواب دیدن هیچ دلیل خاصی نداشته باشد و تنها یک نتیجه ی بی معنی از دو مرحله ی تکامل یعنی خواب و بیداری باشد.

10. در سال 1998 تحقیقی انجام شد که نشان داد اگر نوری قوی به پشت زانوان تابیده شود می تواند ساعت بیولوژیکی بدن را از نو تنظیم کند اما دانشمندان هنوز نتوانسته اند دلیل آن را کشف کنند.