به هر حال روشی پیشنهادی است که می توان به کار برد

ابتدا با لحنی خوب و صمیمی از کودکان می خواهیم که به ما گوش کنند. سپس بدین طریق عمل می کنیم:

بچه ها ببینید من برای شما کلماتی را نام می برم بعضی از این کلمات طوری است که وقتی من کلمه را بیان کردم شما منتظر دیگری نمی مانید مثلاً می گویم (نامه، خامه، خانه، شانه) شما متوجه می شوید اسامی چیزهایی را گفتم ، اما گاهی نیز کلماتی را می گویم ولی شما منتظر می مانید که ادامه دهم . زیرا آن کلمه

به تنهایی مقصود مرا نمی رساند. مثل(مدادِ،قندان، کفشِ، دانش آموزِ، آموزگارِ).

در این گونه کلمات شما منتظرید که من ادامه دهم.مثلاً (مدادِ حسن، قندانِ سفید، کفشِ قرمز  دانش آموزِ خوب، آموزگارِ کلاس اول) . حالا این دو دسته کلمات را مخلوط به کار می برم. هر وقت بعد از گفتن کلمه ام ، منتظر کلمه ی دیگری وبدید دست هایتان را بالا ببرید و اگر نیاز نبود که منتظر کلمه ی دیگری بمانید دست هایتان پایین باشد.

خوب حالا کلمات را می گوییم. آماده اید:

(کلاسِ ، معلمِ، مدیرِ، زنِ، ساده، مدادِ، خامه، دانه، کتابِ،رنگِ، چاله و .......)

بعد از یکی دو جلسه که این بازی را انجام دادیم به آن ها فقط یک قاعده را آموزش می دهیم . می گوییم هر وقت بعد از تلفظ کلمه شما منتظر کلمه ی دیگری بودید با این « -ِ » آن را می نویسیم و اگر منتظر کلمه ی دیگری نبودید با «ه یا ـه» ، آن را بنویسید. البته می توان برای آن اسمی انتخاب کنیم . چون دو کلمه را همدیگر ربط می دهد . آن را« –ِ» ربط می نامیم.