
ای معلم ای سر و پا جان من
ای طلوع مهتاب تابان من
ای که بی تو کوه علم ریزد زمین
ای هستی ،ای خورشید تابان سفید
اگر بی تو باشد هم جهان
نخواهم زنده ماند ای روح من
ای که در مقابلت
زبانم قاصر است
ای زمین ،ای کهکشان ،ای کوه علم
جان من ،ای هستیم ،ای خون من
ای معلم ،ای سر و پا ،جان من
ای که بی تو بشکند سنگ صبور
ای هستی ،ای خورشید تابان سپید
برچسبها: شعر معلم, شعری درباره مقام معلم, شعر درباره معلم, گلستان دانش
تاريخ : شنبه سیزدهم آذر ۱۳۸۹ | 12:36 | نویسنده : اکرم مالكي پور |
.: Weblog Themes By Pichak :.