معلم عزیزم،استاد بزرگوارم، 


تو رابه چه مانند کنم !


دل دریایی ات لبریز از آرامش است


همچون کوه استوار از حوادث روزگار ایستاده ای


خورشید نگاهت گرمابخش ما


وحرارت ِ کلبه ی سردِ ناامیدی ما. 



قدوم سبز تو 


سبزینه کوچه باغ های زندگی ما


تپش قلب تو آهنگ خوش هستی


و جوشش نشاط 


در غزل شیوای زندگیِ سوته دلان



ما چگونه سپاس گوییم مهربانی و لطف تو را!


که سرشار از عشق است


آری در مقابل این همه عظمت و شکوه تو، 


مرا نه توان سپاس و نه کلام وصف است. 



تنها پروانه جانم بر گرد شمع وجودتعاشقانه چنین می سراید :


برچسب‌ها: معلم, شعر, شعربرای معلم, گلستان دانش

تاريخ : سه شنبه دهم اردیبهشت ۱۳۹۲ | 17:24 | نویسنده : اکرم مالكي پور |