بر قله ايستادم 
آغوش باز كردم 
جان را به باد صبح
تن را به آفتاب سپردم

روح يگانگي 
با مهر ، با سپهر
با سنگ ، با نسيم
با آب، با گياه
در تار و پود من جريان يافت 
موجي لطيف، بافته از جوهر جهان
تا عمق هفت پرده ي تن را زهم شكافت
"من" را ز من ربود
"ما" ماند.
راه يافته در جاودانگي


فریدون مشیری


برچسب‌ها: فریدون مشیری

تاريخ : جمعه بیستم اسفند ۱۳۸۹ | 15:29 | نویسنده : اکرم مالكي پور |