السلام علیک یا "موسی بن جعفر و رحمة‏اللّه و برکاته"

می ‏گویم: یا باب‏ الحوائج و در قنوتم یک آسمان التجا گل می‏ کند...

کیستی ای روح نیایش، نیاز حاجتمندان، سبب ساز رحمت واسعه الهی.

کیستی تو که می‏ شود با التجای به تو،

تمام نابسامانی‏ها را سامان بخشید،

تمام دردها را درمان کرد و تمام غصه‏ ها را از دل زدود..

حضور آسمانی تو را چه کسی می‏ تواند انکار کند؛

حتی در زندان، حتی در تنگنای تمام «سیاه‏چال‏ها»؟!

بریده باد دستی که زنجیر را به ملازمت پاهایت برگزید!

مولا جان، ای اسطورۀشکیبایی!

ما رابه التجای تو نیازی است که در طول زندگی بدان محتاجیم

و خداوند دعای تو را بهانه اجابت بی‏ واسطه کرده است.

ای باب رحمت و اجابت!

اینک، این غروب غمبار شهادت توست که؛

آسمان «کاظمین» را فرا گرفته است؛

غروبی که یادآور روزهای تاریک زندان است...

روزهای تلخ تازیانه و خشم،

روزهای سرشار از خلوت غریبانه مناجات‏هایت....

یا باب الحوائج؛ ما زنجیریِ زندان نفس گناهکار خویشیم؛

گذشتن از غضب را به ما بیاموز تا عقل الهی،

رهنمون تصمیم‏هامان گردد مولا جان...

 


برچسب‌ها: امام موسی بن جعفر, گلستان دانش, مالكي پور

تاريخ : چهارشنبه بیست و چهارم خرداد ۱۳۹۱ | 12:39 | نویسنده : اکرم مالكي پور |