اكنون همه مي دانند كه هواپيماها و بالگردها، بال ها و پره هايي دارند

كه باعث حفظ تعادل و حركت آنها بر فراز زمين مي شود.سؤال مهم اين

است كه بال ها، سكان عمودي انتهاي هواپيما و....نسبت به بدنه هواپيما

و نسبت به يكديگر بايد در چه زاويه اي قرار گيرند؟

بال ها با زواياي گوناگون و متعدد خود، پيچيده ترين سازه هواپيما را

 تشكيل مي دهند.نحوه بر خورد هوا به بال بايد به گونه اي باشد كه به

نرمي (و بدون ضربه)از زير و روي بال بگذرد و در عين حال، فشار

 لازم در زير بال را تامين سازد تا هواپيما تعادل خود را در آسمان حفظ

كند و حركت ها و گردش هايش آسيبي به اين تعادل وارد نياورد.

شكل اجزاي يك سازه هوايي و به خصوص زاويه هاي آن ها،در

 طراحي آن سازه نقشي حياتي دارد،به طوري كه با توجه به كاربرد،

 سرعت نهايي، ابعاد و بسياري از عوامل ديگر، زاويه هاي به كار رفته

 در هواپيما را بايد تغيير داد.براي مثال، زاويه هاي متفاوتي در بال هاي

چرخ بال و هواپيماهاي باري، نظامي يا مسافرتي به كار مي رود.حتي

زاويه هاي به كار رفته در يك هواپيماي مسافربري مافوق صوت

مثل«كنكورد»،با همان زاويه ها در يك هواپيماي مسافربري

«ايرباس»كاملا متفاوت است.اكنون اين سوال مطرح است كه در

طراحي يك سازه هوايي، چه زوايايي اهميت دارند؟

در اينجا با برخي از زاويه هاي مهم در علوم هوانوردي آشنا مي شويم:

زاويه حمله:زاويه برخورد هوا با بال.

زاويه افق:زاويه صفر درجه يا امتدادي كه هواپيما يا موشك ويا....به

موازات سطح زمين قرار مي گيرد.

زاويه فرود:زاويه اي كه هواپيما بايد تحت آن در موقعيت فرود قرار

 گيرد.

زاويه اوج:زاويه بلند شدن هواپيما از زمين.

زاويه غلت:زاويه اي كه هواپيما به كمك آن دور مي زند.

براي بالا رفتن هواپيما، بال آن بايد كج باشد و با يك زاويه كوچك به هوا

برخورد كند.اين زاويه، زاويه حمله ناميده مي شود.به دليل اريب بودن

بال، هوا به سطح زيرين آن برخورد مي كند و آن را به بالا مي راند.

وقتي به نيروي بالا بر بيش تري نياز باشد،بال را مي توان باز هم بيشتر

كج كرد،به طوري كه هوا با شدت بيشتري بال را به بالا براند.

شما چه ارتباط هايي بين زاويه و طراحي و ساخت

هواپيما سراغ داريد؟

مجله برهان- زمستان 1383